تست شنوایی سنجی کورتیکال (Cortical Auditory Evoked Potentials) ، شنوایی سنجی به معنی تعیین سطح شنوایی است. در تست شنوایی سنجی مشکلات مربوط به مکانیسم های مختلف شنیداری بررسی می شود. با این روش مشخص می شود که آیا شنیدن صداها برای فرد طبیعی است یا مشکل دارد.

اهمیت سنجش شنوایی

در دنیای کنونی بسیار پیش آمده که افراد به مشکلات شنوایی دچار می شوند. به عبارت دیگر مشکل شنوایی یکی از عارضه های رایج در مردم است. در صورتی که شخصی به مشکل شنوایی بر بخورد و ناگهان دچار کم شنوایی شود به وضوح متوجه این اختلال خواهد شد. اما مساله این است که همیشه افراد ناگهان دچار این اختلال نمی شوند. گاهی کم شدن شنوایی به مرور و با گذشت زمان اتفاق می افتد. در این حالت تغییرات مربوط به سیستم شنوایی کند می باشد. این روند را کمتر کسی متوجه می شود. امکان دارد با این فرایند، فرد زمانی متوجه اختلال شود که به کم شنوایی شدید دچار شده است. توصیه پزشکان این است که کم شنوایی تدریجی همان ابتدا درمان شود. به همین علت برای تشخیص میزان شنوایی، تست شنوایی باید در فواصل زمانی مشخص انجام گیرد. 
در کل شنوایی سنجی شامل چند آزمون و تست است. با این کار علت ابتلا به کم شنوایی نیز قابل تشخیص خواهد بود. تست های شنوایی سنجی را فردی متخصص انجام می دهد. به این فرد شنوایی شناس می گویند. برای سنین مختلف تست های سنجش شنوایی متفاوتی وجود دارد. با این کار به راحتی می توان به موقع کم شنوایی را تشخیص داد و درمان کرد.

تست شنوایی سنجی کورتیکال

جدیدترین روش شنوایی سنجی که در جهان به کار می رود، تست کورتیکال می باشد. این تست برای سنجش میزان شنوایی در نوزادان، کودکان و در کل تمام افرادی که توانایی صحبت یا پاسخ رفتاری ندارند، به کار می رود. در این تست که اصطلاحاً به آن CAEP گویند پتانسیل های برانگیخته ی کورتیکال شنوایی بررسی و آنالیز می شود. در این روش الکترودهایی روی سر قرار داده می شود. پس از این کار محرک های صوتی با بلندگوی مخصوص (ACA) یا از راه مبدل های کوچک که در گوش قرار می گیرد (CTE) فرستاده می شود. در نهایت پاسخ های ارسالی از بخش کورتیکال شنوایی مغز به این محرک ها ثبت و گردآوری خواهد شد. 
مزیت اصلی این تست نسبت به سایر آزمون ها این است که می شود آن را زمانی که سمعک در گوش قرار دارد انجام داد. تست کورتیکال تنها تستی است که می شود با انجام آن بهره ی سمعک مورد نیاز را دقیق تنظیم کرد. این تست برای شنوایی نوزادان و کودکان بسیار کاربرد دارد. تعداد زیادی از نوزادان تجربه ی ناموفقی در اولین آزمون شنوایی سنجی دارند. علت این امر وجود مایع در گوش آن هاست که برای سنجش شنوایی اشکال ایجاد می کند. در صورتی که پس از دو بار آزمون نتایج سنجش شنوایی موفقیت آمیز نباشد باید به متخصص شنوایی سنج مراجعه شود. 

*اندازه گیری کورتیکال شنوایی

این عمل برای تشخیص این مساله که مغز به صداهای مختلف پاسخ الکتریکی می دهد یا خیر انجام می شود. در این روش از دستگاهی به نام HearLab استفاده می کنند. این دستگاه که ساخت کشور آمریکا می باشد در لابراتورهای ملی آکوستیک کشور استرالیا طراحی شده است. استفاده از این دستگاه به متخصصان شنوایی سنج امکان می دهد تا کورتیکال های شنوایی را اندازه گیری نمایند.

*کاربرد تست کورتیکال برای کودکان

در مراقبت های بهداشتی مراحل سنجش شنوایی نیز انجام می شود. به طور کلی در برنامه های غربالگری نوزادان به بحث شنوایی و سنجش آن نیز توجه می شود. اما نوزادان و کودکان بخاطر نداشتن توانایی صحبت کردن امکان بیان ندارند و نمی توانند بگویند چه می شنوند. بعد از تشخیص اختلال شنوایی در نوزادها یا کودکان متخصص شنوایی سنج سمعک مناسب را تجویز می نماید. اندازه گیری Real-Ear و Simulated Real-Ear برای بررسی و سنجش مقدار صداهای سمعک به کار می رود. انجام تست های ABR برای سمعک نوزادان یک راه حل تعیین تقویت شنوایی است. اما نکته ای که باید توجه داشت این است که در زمان انجام این تست وجود سمعک اشکالات زیاد و اساسی ایجاد می کند.
تست های کورتیکال امکان نشان دادن پاسخ های عصبی بیمار به محرک ها و صداهای گفتاری را ایجاد می کنند. محرک شنوایی در این تست ها طول موج زیادی دارد. بر این اساس حتی به کندترین سمعک های دیجیتالی، زمان لازم را برای پردازش سیگنال های صوتی می دهند. همچنین در انجام آزمون های کورتیکال می توان از مدل های متفاوت محرک های شبه گفتاری استفاده کرد. در این آزمون محرک های شبه گفتاری به آسانی توسط سمعک ها پردازش می شوند و مدارهای داخلی آن ها اشباع نمی شود.