صدا بیزاری چیست؟ صدا بیزاری گزینشی، تنفر از صدا یا میزوفونیا از نام های دیگر صدا بیزاری هستند. صدا بیزاری، اختلالی عصبی می باشد که فرد مبتلا به آن با شنیدن بعضی صداهای خاص دچار احساسات منفی می شود. این احساسات منفی می توانند عصبانیت، ترسیدن، تنفر و انزجار باشند.

صدا بیزاری چیست؟ 

این صداها بلند یا آرام هستند. صدا بیزاری وجود مشکل در گوش نمی باشد. فرد مبتلا به این بیماری واکنش رفتاری شدیدی به صداها نشان می دهد. این واکنش رفتاری می تواند کلافگی، پریشانی، فرار از موقعیت و صدا، پرخاشگری، گریه کردن و ... باشد. صدا بیزاری به عنوان یک بیماری شنوایی یا اختلال روانی و عصبی طبقه بندی نشده محسوب می شود. این بیماری با اختلالات اضطرابی، وسواسی اجباری و استرس همراه می باشد. همچنین در زمینه های فردی، خانوادگی، شغلی و اجتماعی زندگی فرد مبتلا نابسامانی ایجاد می کند. این بیماری برای فرد رنج و پریشانی همراه دارد. شیوع این اختلال در جهان بسیار پایین و نادر می باشد.

نشانه های ابتلا 

در ادامه به نشانه هایی از ابتلا به این بیماری اشاره می کنیم. فرد مبتلا با شنیدن صداهایی مانند جویدن آدامس، تخمه شکستن، هورت کشیدن، فین فین کردن مداوم، تایپ کردن و صدای تق تق مداوم دچار عصبانیت شده و میل شدیدی به ترک محیط پیدا می کند. همچنین محرک های دیداری مانند تکان های مداوم پا، دیدن فرد در حال جویدن ناخن و آدامس و ... عامل تحریک عصبی این افراد می باشند. در واقع میزان حساسیت فرد به هر کدام از این نشانه ها متفاوت است.

روش های درمان صدا بیزاری

این اختلال، درمانی ندارد. اما برای مدیریت آن گزینه هایی وجود دارد. از این گزینه ها می توان استفاده از قالبهای ضدصوت، گوش دادن به موسیقی یا نویز سفید را نام برد. این نشانه ها برای مواجهه با محرک ها هستند. همچنین با رفتار درمان شناختی می توان رفتارهای منفی مربوط به محرک ها را کنترل کرد. با استفاده از هدفون، صداهای مختلف و محرکی مانند باران، طبیعت، جانوران و ... برای بیمار پخش می شود تا شدت حساسیت او به وزوز یا آسیب نا‌شی از صداها کاهش می یابد.