تاثیر دیابت بر کاهش شنوایی
دیابت شیرین یک گروه هتروژن از بیماری های متابولیک است که ویژگی ها آن افزایش مزمن قند خون و اختلال سوخت و ساز کربوهیدرات،چربی و پروتئین ها است که درنتیجه ی وجودنقایصی در ترشح انسولین، عمل انسولین یا هر دو ایجاد می شود .
شیوع دیابت در پایان قرن بیستم۱۴۰میلیون نفر تخمین زده شد و پیش بینی می گردد این میزان درسال ۲۰۲۵به ۳۰۰میلیون نفر برسد.
عوارض شناخته شده ی بیماری دیابت مانند نابینایی، نفروپاتی، نوروپاتی و آمپوتاسیون غیر تروماتیک نقش مهمی در به خطرانداختن سلامت جامعه و ایجاد بار اقتصادی برای کشورها دارد.
کاهش شنوایی نیز یکی از عوارض بیماری دیابت می باشد و در بسیاری از بررسی های صورت گرفته نشان داده شده 
شیوع کاهش شنوایی در بیماران مبتلا به دیابت نسبت به گروه کنترل بیشتر است.
با افزایش فرکانس شیوع کاهش شنوایی در گروه دیابتی افزایش مییابد،
به شکلی که در فرکانس ۲۵۰hz، شیوع۱۱/۲% و در فرکانس۸khz، شیوع۴۱/۲% می باشد.
ابتلا به دیابت به عنوان یک عامل خطرساز برای اختلال شنوایی
همواره مورد اختلاف نظر بوده، و یافته های متناقضی را در پی داشته است.
در بررسی حاضر در فرکانس های بالا شیوع کاهش شنوایی در گروه دیابتی افزایش می یابد
به شکلی که در فرکانس۲۵۰hz
شیوع۱۱/۲% و در فرکانس۸khz شیوع۴۱/۲% می باشد.
مالوسلی و همکاران در پژوهش خود شیوع شنوایی بین بیماران مبتلا به
دیابت را نسبت به افراد اختلالغیر مبتلا به دیابت بیشتر ذکرمی کنند.
وکان و همکاران مطالعات اپیدمیولوژی خود در ابتلا به دیابت را نیز به عنوان
یک عامل خطرساز برای اختلال شنوایی معرفی کرده اند.
میانگین طول مدت ابتلا به دیابت در گروه با کاهش شنوایی
و بدون کاهش شنوایی از نظر آماری اختلاف معنی داری
نداشته است.
بعضی از یافته های متفاوت در مورد ارتباط طول مدت ابتلا به دیابت
و کاهش شنوایی، بیان کننده ی این واقعیت می
باشد که نوروپاتی عصب شنوایی ناشی از بیماریدیابت به تنهایی نمی تواند توجیه کننده ی کاهش شنوایی در
بیماران دیابتی باشد.
بین دیابت و کاهش شنوایی عصبی سی ارتباط وجود دارد که به صورت دو طرفه و تدریجی می باشد.
مدت دیابت، جنس و عوارض دیابت روی آن تاثیر نمی گذارند.
جهت حصول اطمینان وبالابردن ضریب دقت با استفاده از دستگاههای شنوایی سنج دقیق تر
مثلOAE وABR که تغییرات اولیه و نتایج قطعی را بررسی کرد.
