برای توضیح بیشتر تست OAE ابتدا لازم است مروری بر آناتومی گوش داشته باشیم.

گوش شامل سه بخش می باشد:

    گوش خارجی
    گوش میانی
    گوش داخلی

گوش خارجی که شامل لاله گوش، کانال گوش و پرده گوش می باشد.

وظیفه این قسمت جمع آوری صدا، تقویت صدا  و انتقال صدا به گوش میانی می باشد.

گوش میانی شامل سه استخوانچه به نام های استخوانچه چکشی، سندانی و رکابی می باشد که وظیفه آنها انتقال صدا به گوش داخلی و تقویت صدا می باشد و همچنین لوله ای به نام شیپوراستاش که گوش میانی را به حلق وصل می کند و وظیفه آن ایجاد تهویه و متعادل کردن فشار می باشد.

ر نهایت گوش داخلی دارای حلزون گوش برای شنیدن صدا و مجاری برای حفظ تعادل بدن می باشد.

در حلزون گوش دو نوع سلول  مویی وجود دارد که با حرکت خود سبب تبدیل انرژی صوتی به انرژی الکتریکی و انتقال آن به عصب شنوایی می شود.

سلول های مویی خارجی زمانی که در معرض محرک صوتی یا گفتار قرار می گیرند دارای حرکت خود به خودی می باشند که به آن OAE یا گسیل های منتشر شده صوتی می گویند و با دستگاهی به نام OAE و قرار دادن پروب در کانال گوش قابل ثبت می باشد.

به دلیل اینکه در این تست پاسخ به سرعت نمایان می شود جزء تست های غربالگری شنوایی نوزادان در بیمارستان قرار گرفته است.

OAE نرمال:

افراد با شنوایی نرمال دارای OAE نرمال می باشند به این معنی که شنوایی آنها در محدوده نرمال یعنی کمتر از ۳۵  دسی بل قرار دارد و عملکرد حلزون نرمال می باشد.

در شکل زیر مناطق سبز رنگ مربوط به پاسخ سلول های مویی گوش داخلی و مناظق قرمز رنگ مربوط به نویز زمینه می باشند که در این شکل پاسخ تست OAE فرد کاملا نرمال می باشد.

OAE غیر نرمال:

افرادی که درتست OAE رد می شوند به احتمال قوی دارای کم شنوایی بیشتر از ۳۵ دسی بل دارا می باشند و نیاز به ارزیابی های بیشتر مانند تست ادیومتری، تمپانومتری و ABR دارند.

احتمال دیگری که می تواند سبب رد شدن در این تست شود وجود عفونت در گوش میانی می باشد که مانع ثبت پاسخ های سلول مویی می شود.

در این گونه موارد نیز انجام تست تمپانومتری بسیار مفید می باشد.

در شکل زیر مناطق سبز رنگ مربوط به پاسخ سلول های مویی گوش داخلی و مناظق قرمز رنگ مربوط به نویز زمینه می باشند همانطور که مشاهده می شود پاسخ به خوبی قابل مشاهده نمی باشد بدین معنی که پاسخ OAE فرد ابنورمال می باشد و نیاز به تست های بیشتری دارد.

همچنین بر طبق کمیته ارزیابی شنوایی کودکان (JCIH)

نوزادان و کودکانی که موارد زیر را داشته باشند را کاندید ارزیابی های دوره ای معرفی کرده اند:

    سابقه خانوادگی کم شنوایی
    عفونت های حین بارداری نظیر ایدز، هپاتیت B، هرپس، سیتومگالوویروس، سیفلیس و غیره
    ناهنجاری های سر و صورت نظیر شکاف کام و لب، آترزی گوش و غیره
    سندرم های مرتبط با کم شنوایی همچون سندرم داون، لوشر، واردنبرگ و غیره
    بستری در بخش های مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) بیشتر از ۵ روز
    تولد زود رس
    بیلی روبین بالا
    تاخیر در گفتار
    عفونت های مکرر گوش
    ضربه به سر و شکستگی جمجمه
    عفونت های باکتریال نظیر اوریون، مننژیت و غیره
    در معرض صدای بلند و نویز طولانی مدت
    مصرف داروهای سمیت گوشی همچون جنتامایسین، کانامایسین و غیره

در صورت تائید کم شنوایی توسط تست های ادیومتری ، OAE و ABR فرد نیاز به استفاده از سمعک دارد که با توجه به تکنولوژی های جدید سمعک، اندازه و توانایی آنها نسبت به سمعک های قدیمی پیشرفت بسزایی داشته است. همچنین سمعک در انواع داخل گوشی و پشت گوشی و در انواع تکنولوژی دیجیتال و هوشمند وجود دارد.
جدیدترین نوع سمعک ها سمعک های نامرئی هستند که با توجه به میزان کم شنوایی فرد باید سمعک مناسب انتخاب شود.