فیستول پری لنف (PLF) هنگامی که سد میان فضای پری لنفاتیک گوش داخلی وگوش میانی پاره می شود و کاهش پری لنف رخ می دهد، اتفاق می افتد . این امر در وضعیت های گوناگون کلینیکی رخ می دهد که ضربه به سر ، باروتروما ، بد شکلی های مادر زادی گوش داخلی ، پس از جراحی استاپدکتومی یا هر وضعیتی که فشار مایع مغزی – نخاعی را زیاد کند را شامل می گردد .

اگر چه این اتفاق نادر است اما اکثر محققین موافقند که فیستول پری لنف خودبخود هم رخ می دهد . تظاهرات بالینی آن شبیه بیماری منیراست و ممکن است غیر قابل تشخیص باشد .
شکایات رایج شامل سرگیجه لحظه ای ، عدم تعادل ، آتاکسی و کاهش شنوایی هستند . در ادامه... تست هیچ کسی فیستول پری لنف را مشخص نمی کند .

هنگامی که تست فسیتول platform،  electronystagmography مثبت باشد ، در صورتی که از سیفلیس و بیماری منیر صرف نظر شده باشد قویا وجود فسیتول را ثابت می کند .

الکتروکوکلئوگرافی که اندازه فیزیولوژیکی  پتانسیل تجمعی کوکلئار میکروفونیک و پتانسیل عمل عصب حلزونی را فراهم می آورد ، نشان داده که در تشخیص فیستول پری لنف حساس است .

در بیشتر از نصف بیمارانی که فیستول پری لنف در آنها قطعی شده است ، نسبت SP/AP افزایش یافته است .

حتی در اتاق عمل هم تشخیص فیستول پری لنف مشکل است، چون irrigation خون ، یا بیهوشی ( بی حسی) تزریق شده اغلب در گوش میانی حاضر شده و نمی توان پری لنف نشتی را تشخیص داد . به علاوه ، فیستول پری لنف به تاریخچه هم وابسته است .

هنگامی که کاهش شنوایی ، عدم تعادل یا سرگیجه که با فاصله کمی به دنبال ضربه به سر ، تغییر سریع فشار خارجی ( فرود هواپیما ، غواصی ) یا افزایش وقفه در فشار مایع مغزی - نخاعی ( فشار ، عطسه ، سرفه ) روی می دهد ، فیستول پری لنف نباید از نظر دور بماند .

هنگامی که مسطح شنوایی ثابت است ، درمان اولیه معمولا محتاطانه و شامل استراحت ، بالا نگه داشتن سر ، دوری از موقعیت هایی که فشار داخل جمجمه ای را زیاد می کند مثل عطسه و فشار ، می باشد .

درمان جراحی در بیمارانی که سطح شنوایی در حال بدتر شدن و سرگیجه درحال طولانی شدن است در نظر گرفته می شود . درمان شامل پیوند زدن دریچه گرد و بیضی است .

علائم وستیبولی اغلب بلافاصله با درمان رفع می شود ، اما بهبود شنوایی نامتداول است .