بلاگ
مرکز تخصصی انجام تست منیر در تهران
بیماری منیر (هیدروپس اندولنفاتیک ایدیوپاتیک) یک اختلال نادر گوش داخلی است که بر حس تعادل و شنوایی بیماران تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به این بیماری علائمی مانند سرگیجه، صدای زنگ در گوش (وزوز گوش) و مشکل در شنوایی را تجربه می کنند. به طور معمول، علائم این بیماری بدون هشدار آغاز می شوند، سپس از بین می روند. این علائم، ممکن است بارها و بارها بازگردند. این وضعیت می تواند تاثیرات زیادی بر زندگی روزمره بیماران داشته باشد.
در صورت عدم درمان، علائم بیماری منیر در طول زمان بدتر می شود و ممکن است باعث کاهش دائمی شنوایی و مشکلات تعادلی دائمی شود. با این حال، مراجعه به یک مرکز ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای یافتن درمان های مناسب می تواند به مدیریت این بیماری کمک کند.
برای انجام تست منیر و درمان بیماری منیر به مرکز تخصصی انجام تست منیر در تهران مراجعه کنید.
بیشتر بخوانید :
بهترین دکتر فوق تخصص بیماری منییر
تشخیص بیماری منیر
هنگامی که به یک مرکز تخصصی بیماری های گوش و ارائه دهنده مراقبت های پزشکی مراجعه می کنید، پزشک گوش شما را معاینه می کند و در مورد سابقه سلامتی شما سوالاتی می پرسد. تشخیص بیماری منیر باید شامل موارد زیر باشد:
- دو یا چند حمله سرگیجه که هر کدام 20 دقیقه تا 12 ساعت یا حداکثر 24 ساعت طول می کشد.
- کاهش شنوایی از طریق تست شنوایی اثبات شده باشد.
- وزوز گوش یا احساس پری یا فشار در گوش خود داشته باشید.
بیماری منیر می تواند علائم مشابهی داشته باشد که مشابه سایر بیماری هاست. به همین دلیل، پزشک متخصص گوش باید هرگونه شرایط دیگری که ممکن است داشته باشید، را رد کند.
ارزیابی شنوایی
ارزیابی شنوایی معمولا به عنوان شنوایی سنجی شناخته می شود. شنوایی سنجی میزان خوب شنیده شدن صداهای زیر و بم در حجم های مختلف را ارزیابی می کند. همچنین می تواند بررسی کند که تا چه میزان قادر هستید کلماتی که صداهای مشابهی دارند را تشخیص دهید. افراد مبتلا به بیماری منیر اغلب در شنیدن فرکانس های پایین یا ترکیبی از فرکانس های بالا و پایین مشکل دارند. آنها ممکن است شنوایی معمولی در فرکانس های متوسط داشته باشند.
ارزیابی تعادل
بین حملات سرگیجه، تعادل برای اغلب افراد مبتلا به بیماری منیر به حالت عادی باز می گردد. اما ممکن است بیمار برخی از مشکلات تعادلی مداوم داشته باشد.
تست هایی که میزان عملکرد گوش داخلی را بررسی می کنند عبارتند از:
تست های الکترونیستاگموگرام یا ویدئونیستاگموگرافی (ENG یا VNG)
این تست ها با مطالعه حرکت چشم، تعادل را اندازه گیری می کنند. یکی از قسمت های این تست حرکات چشم را ارزیابی می کند، در حالی که چشمان شما یک هدف را دنبال می کنند. این تست ها یک قسمت حرکت چشم، در حالی که سر شما در موقعیت های مختلف قرار می گیرد را مطالعه می کند. آزمایش سوم، به نام تست کالری، به دنبال حرکت چشم با استفاده از تغییرات دما برای تحریک واکنش از گوش داخلی است. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است از هوای گرم و سرد یا آب در گوش برای آزمایش کالری استفاده کند.
تست صندلی چرخشی مانند یک VNG
این تست میزان عملکرد گوش داخلی بیمار را بر اساس حرکت چشم اندازه گیری می کند. در این تست بیمار روی یک صندلی کنترل شده توسط کامپیوتر می نشیند در حالی که از یک طرف به طرف دیگر می چرخد، و باعث ایجاد فعالیت در گوش داخلی شما می شود.
تست پتانسیل های میوژنیک برانگیخته دهلیزی (VEMP)
این تست از صدا برای فعال کردن بخش هایی از گوش داخلی استفاده می کند. این تست، چگونگی واکنش عضلات به صداها را ثبت می کند. تست پتانسیل میوژنیک برانگیخته دهلیزی ممکن است تغییرات رایجی را در گوش های آسیب دیده افراد مبتلا به بیماری منیر نشان دهد.
پوسچروگرافی پویا کامپیوتری (CDP)
این تست نشان می دهد که به کدام قسمت از سیستم تعادلی بیشتر تکیه می کنید و کدام قسمت ها ممکن است باعث ایجاد مشکل شوند. بخش های سیستم تعادل شامل بینایی، عملکرد گوش داخلی یا احساسات پوست، ماهیچه ها، تاندون ها و مفاصل است. برای انجام این تست، در حالی که کمربند ایمنی را پوشیده اید، با پای برهنه روی یک سکو می ایستید. سپس تعادل خود را در شرایط مختلف حفظ می کنید.
تست ضربه سر ویدیویی (vHIT)
این تست به چگونگی عملکرد چشم ها و گوش های داخلی با یکدیگر می پردازد. vHIT از ویدئو برای اندازه گیری واکنش چشم به حرکت ناگهانی استفاده می کند. در هنگام انجام این تست، در حالی که روی یک نقطه تمرکز می کنید، سرتان به سرعت و به طور غیرقابل پیش بینی چرخیده می شود. چنانچه هنگام چرخاندن سر چشمان شما از هدف خارج شود، مشکل رفلکس دارید.
الکتروکوکلوگرافی (ECoG)
تست الکتروکوکلوگرافی به چگونگی واکنش گوش داخلی به صداها می پردازد. این تست می تواند به شما کمک کند که متوجه شوید آیا مایع گوش داخلی انباشته شده است یا خیر. اما این تست تنها برای بیماری منیر انجام نمی شود.
تست هایی برای رد سایر شرایط
تست های آزمایشگاهی، اسکن تصویربرداری و سایر آزمایش ها ممکن است برای رد کردن شرایط مورد استفاده قرار گیرند. برخی از شرایط دیگر می توانند باعث مشکلاتی مانند بیماری منیر مانند تومور مغزی یا مولتیپل اسکلروزیس شوند.
درمان بیماری منیر
به طور کلی، هیچ درمانی برای بیماری منیر وجود ندارد. برخی از درمان ها می توانند به کاهش شدت حملات سرگیجه و مدت زمان آنها کمک کنند. اما هیچ درمانی برای کاهش شنوایی دائمی وجود ندارد. پزشک متخصص شما ممکن است بتواند درمان هایی را پیشنهاد کند که از بدتر شدن کم شنوایی شما جلوگیری می کنند.
داروهای سرگیجه
پزشک متخصص شما ممکن است داروهایی را برای مصرف در طول حمله سرگیجه تجویز کند که شدت آن را کمتر می کند. برخی از این داروها عبارتند از:
داروهایی مانند مکلیزین (Antivert) یا دیازپام (Valium) ممکن است احساس سرگیجه را کاهش دهند و به کنترل تهوع و استفراغ کمک کنند.
داروهایی مانند پرومتازین ممکن است حالت تهوع و استفراغ را در طول حمله سرگیجه کنترل کند.
استفاده از دیورتیک ها و بتاهیستین. این داروها را می توان با هم یا به تنهایی برای بهبود سرگیجه استفاده کرد. دیورتیک ها میزان مایع موجود در بدن را کاهش می دهند که ممکن است میزان مایع اضافی در گوش داخلی را کاهش دهند. بتاهیستین ها علائم سرگیجه را با بهبود جریان خون در گوش داخلی کاهش می دهند.
پزشک ممکن است دارویی را برای کاهش احتباس مایعات تجویز کند و توصیه نماید مصرف نمک را محدود کنید. این کار به کنترل شدت و میزان علائم بیماری منیر در برخی افراد کمک می کند.
درمان ها و روش های غیر تهاجمی
برخی از افراد مبتلا به بیماری منیر ممکن است از روش هایی بهره ببرند که شامل جراحی نمی شوند، مانند:
توانبخشی. در صورتی که بین حملات سرگیجه مشکل تعادل دارید، درمان توانبخشی دهلیزی ممکن است تعادل شما را بهبود بخشد.
سمعک. سمعک در گوش افراد مبتلا به بیماری منیر ممکن است شنوایی آنها را بهبود بخشد. پزشک شما می تواند شما را به یک متخصص شنوایی ارجاع دهد تا در مورد بهترین سمعک با شما صحبت کند.
در صورتی که درمان های محافظه کارانه موفقیت آمیز نباشد، پزشک ممکن است درمان ها دیگری را پیشنهاد کند.
تزریق گوش میانی
داروهای تزریق شده و جذب شده در گوش میانی ممکن است به بهبود علائم سرگیجه کمک کند. تزریق می تواند شامل موارد زیر باشد:
جنتامایسین
جنتامایسین یک آنتی بیوتیک است که برای گوش داخلی سمی است. این کار با آسیب رساندن به قسمت بیمار گوش بیمار که باعث سرگیجه می شود، عمل می کند. سپس گوش سالم بیمار وظیفه تعادل را بر عهده می گیرد. اما خطر کاهش شنوایی بیشتر وجود دارد.
استروئیدها
استروئیدهایی مانند دگزامتازون نیز ممکن است به کنترل حملات سرگیجه در برخی افراد کمک کند. دگزامتازون ممکن است به خوبی جنتامایسین عمل نکند. اما کمتر احتمال دارد که باعث کاهش شنوایی بیشتر شود.
عمل جراحی
در صورتی که حملات سرگیجه ناشی از بیماری منیر شدید و تحمل آن سخت باشد و سایر درمان ها کمکی نکنند، جراحی ممکن است یک گزینه باشد. رویه ها عبارتند از:
جراحی کیسه اندولنفاتیک
کیسه اندولنفاتیک به کنترل سطح مایع گوش داخلی کمک می کند. این روش فشار اطراف کیسه اندولنفاتیک را کاهش می دهد و می تواند سطح مایع را بهبود بخشد. گاهی اوقات، پزشک، لوله ای را در داخل گوش بیمار قرار می دهد تا مایع اضافی را تخلیه کند.
لابیرنتکتومی
با این روش، جراح قسمت هایی از گوش بیمار را که باعث سرگیجه می شود، خارج می کند که باعث از دست دادن کامل شنوایی در آن گوش می شود. این کار به گوش سالم بیمار اجازه میدهد تا اطلاعات مربوط به تعادل و شنوایی را به مغز ارسال کند. متخصصان شنوایی تنها در صورتی این روش را پیشنهاد می کنند که شنوایی ضعیف یا کم شنوایی کامل در گوش بیمار وجود داشته باشد.
بخش عصب دهلیزی
این روش شامل بریدن عصب دهلیزی برای جلوگیری از رسیدن اطلاعات مربوط به حرکت به مغز است. عصب دهلیزی اطلاعات تعادل و حرکت را از گوش داخلی بیمار به مغز می فرستد. این روش معمولاً سرگیجه را بهبود می بخشد و شنوایی را در گوش بیمار حفظ می کند. اغلب افراد به دارویی نیاز دارند که آنها را در حالت خواب مانند بیهوشی عمومی و یک شب اقامت در بیمارستان قرار دهد.
سخن پایانی
در صورت مشاهده علائم بیماری منیر، برای انجام تست های تشخیص این بیماری به مرکز تخصصی انجام تست منیر در تهران مراجعه کنید.
